Wat zien duiven?
Recent onderzoek heeft aangetoond dat de hypothalamus van de duif, zeg maar het rekencentrum, prikkels registreert uit de ogen (via het zonlicht) en de snavel (magnetisch veld) die worden vastgelegd door verschillende receptoren. Deze prikkels worden vertaald in de hersenen en vergeleken met eerder vastgelegde gegevens. Je zou in mensentaal kunnen stellen dat er een soort elektronisch kompas aanwezig is, gecombineerd met een fotografisch geheugen.
Lees meer…
In deze studie worden de verschillende onderdelen van het oog opgesomd en geïllustreerd aan de hand van figuren. Hierbij vertellen we u ook waar u op moet letten bij het bestuderen van het duivenoog.
De vier basiselementen van het oog zijn: 
1. De pupil
2. Verkenningscirkel of correlatiecirkel 3. Iris
4. Vermeyeren cirkel.
Tijdens een wedstrijdvlucht hebben de ogen sterk te lijden en wanneer deze niet van een goede kwaliteit zijn, zal de duif hier ook fysiek onder lijden. Stel U maar eens voor: in volle zomer een 5-tal uren tegen de zon in moeten kijken met een striemende wind in de ogen, want door de snelheid van de duif is deze wind onoverkomelijk. Doe de proef op de som en kijk maar eens een aantal minuten in de richting van de zon of ga maar eens op de motorfiets zitten zonder beschermbril. Er is bewezen dat de duif zich de laatste 20-tal kilometers oriënteert op het zicht. Het is de correlatiecirkel die deze beweging regelt. Dan zou je het volgende krijgen: de correlatiecirkel, die tegen de pupil aanligt, is een weinig minder zwart dan de pupil zelf; dan zou het de correlatiecirkel zijn die het oog beschermt tegen het felle zonlicht.
Lang geleden is er zorgvuldig nagegaan, en de ervaring leerde: wanneer een duif in de verte kijkt, zet de correlatie- of de
Bron: Pitts.be
