snaren in een piano
Waarom zijn snaren voor de laagste tonen in een piano gewoonlijk met een metaaldraad omwikkeld?
Lees meer………………………………….
De uitvinder van de piano is de Italiaan Bartolommeo Cristofori. Hij was rond het jaar 1700 aan het experimenteren met het klavecimbel. Zijn doel was een klavierinstrument te krijgen dat meer op de aanraking van de speler reageerde. Het instrument dat hij kreeg noemde hij “gravicembalo col piano e forte” (klavecimbel met zacht en hard) oftewel pianoforte oftewel piano. De klank van de piano was vriendelijker dan dat van een klavecimbel. In de jaren daarna ontstonden piano’s in verschillende vormen: vierkant en in de vorm van een vleugel. Om ruimte te besparen bij de vleugelpiano’s werden deze ook wel rechtop gebouwd, dus de snaren omhoog i.p.v. horizontaal.
De moderne piano heeft een groot toonbereik. Alleen het toonbereik van het orgel is nog groter. De snaren zijn niet allemaal hetzelfde.De basnoten hebben ??n enkele dikke snaar, de noten in het midden hebben twee iets fijnere snaren, en de hoogste noten drie nog fijnere snaren. De snaren zijn gemaakt van staal. Om de bassnaren zit koperdraad om de klank beter te krijgen.
Bij de piano worden de snaren aangeslagen door hamers, i.p.v. getokkeld door een pen, zoals bij het klavecimbel.
De piano heeft twee pedalen. Het linker pedaal is om het geluid iets zachter te krijgen. Normaal gesproken worden de snaren in het midden aangeslagen. Als het pedaal ingedrukt wordt verschuiven de hamers iets naar rechts, zodat ze de snaren minder raken. Dat geeft een zachtere toon. Het rechterpedaal zorgt voor een demperwerking. Dempers worden gebruikt om de trillende snaren tot stilstand te brengen en zo het geluid te stoppen. Dat gebeurt zodra de vinger de toets loslaat. Door het rechterpedaal in te drukken worden de snaren niet gedempt als de toets losgelaten wordt, totdat de voet weer wordt opgelicht.
Een moderne vleugel komt in verschillende groottes voor, van de miniatuurvleugel met een lengte rond de 1.70 meter tot de concert vleugel die tussen de 2.10 en 2.70 meter lang kan zijn. Het belangrijkste voordeel van de vleugel t.o.v. de piano is wel het open deksel dat voor een beter geluid zorgt. Het geluid wordt ook nog eens weerkaatst door het vloeroppervlak onder het instrument.
In het begin van de 19e eeuw kwam ook nog de orphica voor: een draagbare piano. Ze konden op de schoot van de speler worden bespeeld, of op een tafel. Het was ook mogelijk om het instrument aan een band rond de hals te hangen.
bronnen en links:
