28 maart 2024

Wanneer je veel bezig bent met het nadenken over hele kleine structuren als atomen, of juist hele grote als sterrenstelsels, of de afstanden tussen sterren, grote aantallen etc…krijgen de objecten in je hoofd normale maten, je vergeet dus dat een atoom super klein is, en niet zo groot is als een knikker, zoals in mijn hoofd bv. Komt dit doordat je voorstellings vermogen beperkt is,en je dus als het ware automatisch “dagelijkse” afmetingen gaat gebruiken, of gewoon het feit dat je het nog nooit hebt gezien.


    (Lees meer……………..)

En als je met een ruimteschip voor de zon langs zou varen, je dan wel de zon kan voorstellen op ware grote, tenminste in hoeverre dat mogelijk is. En als ons voorstellings vermogen beperkt is, is dat ook met een getal aan te geven tot hoe ver, bv ik kan 100 mensen voorstellen op een plein, 1000 ook, maar 10000 wordt moeilijk, en 1000000 gaat boven mijn pet. Dus stel dat ik er 1 mil. zou zien, zou ik dan grote aantallen beter kunnen bevatten!?!


Antw.:  Ik denk dat mensen zich dingen verschillend voorstellen, wat voor de ene groot is, is voor de ander weer klein. Voor een onderzoeker naar bijvoorbeeld elementaire deeltjes is een atoom heel groot, terwijl ons zonnestelsel voor een astronoom weer heel klein is.



Het heeft ook te maken met wat je al weet van bepaalde zaken. Er werden vroeger ( en nu nog ) verklaringen gezocht voor dingen die men niet wist. Al snel greep men dan naar een God of andere ‘hogere machten’, die de mensheid dan even tevreden stelde. Naarmate men meer ontdekte m.b.v. bijvoorbeeld telescoop en microscoop, kon men theorien bevestigen met bewijs. Maar voor ik helemaal afdwaal van deze vraag…………………


Ook Einstein gebruikte veelvuldig zogenaamde gedachtenexperimenten. Ze zijn nog steeds een belangrijk hulpmiddel bij het ontwikkelen van een bepaald idee of een theorie. Zo had Jules Verne ook al een voorstelling van een maanreis. In die tijd leek dat onmogelijk, en nu is het de “normaalste” zaak van de wereld.


Het voorstellingsvermogen van mensen is volgens mij niet beperkt. De een heeft misschien iets minder, of is wat realistischer. Ik denk inderdaad wel dat als je een keer iets wat eerst onvoorstelbaar leek hebt gezien, dat het dan daarna wel beter te bevatten is.


Dit is ook wel iets voor de lezers, om hier een reactie op te geven. Dus filosoofjes onder ons, uw reactie gaarne bij opmerkingen.